Corn and Apple Festiavl

Corn & Apple Festival - 9498


In het plaatsje Morden was het de laatste weekend van augustus ‘Mais- en Appelfestival. Wij erheen.
Als er te feesten valt, zien de Canadezen het groots. Het driedaagse feest begon traditioneel met een gratis pannenkoekenmorgenmaal’, groots opgezette kermis met oubollige attractiestanden dat je in Europa niet meer tegenkomt, talrijke snelle hapeettenten en ’s namiddags gratis zoete verwarmde maïskolven met een klik boter en snuifje zout erop. De gepelde maïs werd gekookt in water opgewarmd door een antieke stoommachine, buiten gerold uit het plaatselijk museum.
De zondagmorgen was er een gospel openmis. Aan het grote podium kregen we als lokmiddel gratis koffie. Gek wat ‘gratis’ doet. Pannenkoeken, maïs- en koffiestanden is het altijd braaf aanschuiven in een lange rij voor een gratis hapje. Ook een gratis appelcider drankje (alcohol vrij) stond op het menu.



Lynda Randle - 9587

Na de mis kregen we de gelegenheid kennis te maken met Lynda Randle ‘a woman after God’s own heart’. Als ik haar complementeer met haar warme, hartveroverende stem, antwoordde ze: “Het is een gift van God.”
“I know that God has definitely placed a call upon my life to help tear down the walls between the races that have been built over the years and in their place built bridges.”
“There is a great need today for bridge – builders and still a greater need to help people cross over.”
“People that have never known how to, were afraid to, or just plain refused to in the past.”
Je vraagt niet de ouderdom aan een dame! Lynda Randle werd geboren in Washington, DC en groeide op in de ‘Inner-city’ cultuur.
In november 1989 trouwde ze met Mike Randle uit Kansas City, Missouri. Ook hij groeide op in een wijk van de ‘Inner-city’. Samen treden ze op, hij als predikant, zij met een achtergrondkoor als gospel zangeres.
In 2008 legden ze de basis voor: ‘A Woman After God’s Own Heart” conferentie. Deze conferenties hopen ze in 2011 een international weerklank te laten krijgen, ook over de oceaan naar Europa toe. In Nederland was ze al geweest. België niet. Onze volgende afspraak was dan ook Brugge (Bruges), volgens mij aangeprezen als: “de most beatyfull town in the northern hemisphere” (en ook van het zuidelijk halfrond!)
Je bent nooit te oud om bekeerd te worden. Zeker niet als een vrouw met een warme stem als Lynda je ervan overtuigd! Whaw, wat een vrouw!
Lynda Randle: www.lyndarandle.com.
*
Websites: www.cornandapple.com, Campgrounds aan een mooi recreatiemeer. Zie Lake Minnewaste Recreation Area www.mordenmb.com. Interessant is het Canadian Fossil Discovery Centre met een grote collectie van marine fossiels. Ze herbergen o.a. de beenderresten van de grootste Mosasaur (13 m) gevonden in Canada: www.discoverfossils.com.
In Winkler, 6 km van Morden is er jaarlijks de tweede weekend van augustus het ‘Harvest Festival’: www.winklerharvestfestival.com, www.cityofwinkler.ca.

Een romantisch etentje (Canadian style)

Please wait to be seated - 9800

Het was me al meermalen opgevallen dat er op de winkeldeuren van sommige zaken, voornamelijk kledingszaken, stond: ‘No food, no drinks’. De bedoeling is dat je niet binnenstapt met van die vettige boel en dan aan de kleren gaat frommelen. Canadezen nemen geen tijd voor eten. Die lopen zo de straat op met een kartonnen bekertje drank of een snelle hap. Europeanen werken om te leven. Canadezen blijkbaar om te werken.
Ik vroeg Ingrid of ze niets beters hadden dan die fast food brol?
Ja, dat hadden ze. De betere klasse restaurants. We zouden er een aandoen!
Met m’n West-Vlaamse boerenmentaliteit baggerde ik meteen op een lege plaats af die me wel iets leek. Ingrid floot me terug!
Als je zo een zaak binnenstapt loop je niet direct naar een vrije plaats. Je ga braaf in de wachtlijn staan tot iemand van de receptie je een plaats aanduid.
Een kelnerin liet er geen gras over groeien en met een “hou are you to day?” wordt er echter niet naar je gezondheid geinformeerd maar is het gewoon een algemene openingsceremonie. Ik brobbelde wat als “no bad to day,” of zo en bekeek argwanend de toegestoken menukaart.
Ondanks de prijzen, waarbij je in Europa er nog een Grand Cru bij verwacht moesten we het stellen met een glas water. Als de zaak over licentie beschikt kon alcoholische drank natuurlijk ook. But, no candle lights!
De overijverige serveuze kwam ons om de vijf minuten storen in onze ‘tete aan tete’-conversatie. Die wilde weten of het smaakte, nog iets verlangde en weg schotel op het moment dat ik even rustte met het eten naar binnen te schrokken. Ook hier moest het blijkbaar vooruit gaan.
Ik vroeg Ingrid of dit normaal was. Ja, ze wilden niet dat je met een lege schotel of glas zat te converseren ondanks dat je partner nog aan een halfvol bord zat. Dat stond vies. Daarom nam ze het weg.
“Ja, maar m’n eten was nog niet op!”
“Geen nood, we vragen een ‘dogybag’ en verwarmen het thuis welk even op.”
“Maar hoe moet dat dan met een romantisch etentje uit? Zo bij kaarslicht bijvoorbeeld.”
“In een restaurant kom je om te eten.”
“En hoe maak je dan verder bij een eerste rendez-vous kennis met elkaar?”
“Je gaat buiten wat wandelen langsheen de rivier.”
“Ook in de winter bij min dertig graden?”
“Huh....”
“Ja, het lijk me wel frisjes voor een vrijage.”
“Je kan altijd nog vragen: bij jouw of bij mij thuis.”
We hebben de zaak verlaten met elk een lizimo doosje etensresten.
“Zullen we het opwarmen bij jouw of bij mij thuis?”
Onze volgende afspraak was Pizza Hut.

Precious Blood Parish

De ‘Precious Blood Parish’ - 9378


Om een nieuwe kerk uit de grond te stampen heb je wel eens een duwtje nodig van ‘Hogere Hand’. In 1950 werden de kapel en school (gebouwd 1945-46) ‘mirakuleus gered voor de vloed door tussenkomst van Onze Lieve Vrouw,’ lees ik in het pamflet ‘Treasure of architecture.
In 1968 tekende architect Etienne Gaboury de huidige houten kerk.
Gaboury was geboren op 24 april 1930 in Bruxelles (Manitoba). Hij was de jongste van 11 kinderen. Hij volgde post secondaire studies latijn. Voor architectuur studeerde hij aan de Universiteit van Manitoba en bekwam een beurst van de Franse regering om zich verder te specialiseren aan de l’Ecole des Beaux-Arts in Parijs. Hij verbleef er een jaar en werd er geinspireerd door de werken van de Zwitserse architect Le Corbusier, ook al beroemd om zijn religieuze bouwwerken (*).
In 1965 kreeg hij opdracht van de aartbisschop van St.Boniface om de nieuwe kerk ‘Precious Blood parish’ uit te werken. Hij inspireerde zich hierbij op de prairies rondom Winnipeg (....). Tot vandaag bekend als zijn beste werk.
Bezoek mogelijk op dinsdag-vrijdag van 11u,30 tot 18u,30 en op zaterdag vanaf 10 tot 17 uur.
200 Rue Kenny (St.Boniface) R2H 2E4 Winnipeg MB. E-mail: psang@mys.net.
(*) Zie ook ‘Zwerven in Zuidwest-Europa’ - Unibook.com