Please wait to be seated - 9800
Het was me al meermalen opgevallen dat er op de winkeldeuren van sommige zaken, voornamelijk kledingszaken, stond: ‘No food, no drinks’. De bedoeling is dat je niet binnenstapt met van die vettige boel en dan aan de kleren gaat frommelen. Canadezen nemen geen tijd voor eten. Die lopen zo de straat op met een kartonnen bekertje drank of een snelle hap. Europeanen werken om te leven. Canadezen blijkbaar om te werken.
Ik vroeg Ingrid of ze niets beters hadden dan die fast food brol?
Ja, dat hadden ze. De betere klasse restaurants. We zouden er een aandoen!
Met m’n West-Vlaamse boerenmentaliteit baggerde ik meteen op een lege plaats af die me wel iets leek. Ingrid floot me terug!
Als je zo een zaak binnenstapt loop je niet direct naar een vrije plaats. Je ga braaf in de wachtlijn staan tot iemand van de receptie je een plaats aanduid.
Een kelnerin liet er geen gras over groeien en met een “hou are you to day?” wordt er echter niet naar je gezondheid geinformeerd maar is het gewoon een algemene openingsceremonie. Ik brobbelde wat als “no bad to day,” of zo en bekeek argwanend de toegestoken menukaart.
Ondanks de prijzen, waarbij je in Europa er nog een Grand Cru bij verwacht moesten we het stellen met een glas water. Als de zaak over licentie beschikt kon alcoholische drank natuurlijk ook. But, no candle lights!
De overijverige serveuze kwam ons om de vijf minuten storen in onze ‘tete aan tete’-conversatie. Die wilde weten of het smaakte, nog iets verlangde en weg schotel op het moment dat ik even rustte met het eten naar binnen te schrokken. Ook hier moest het blijkbaar vooruit gaan.
Ik vroeg Ingrid of dit normaal was. Ja, ze wilden niet dat je met een lege schotel of glas zat te converseren ondanks dat je partner nog aan een halfvol bord zat. Dat stond vies. Daarom nam ze het weg.
“Ja, maar m’n eten was nog niet op!”
“Geen nood, we vragen een ‘dogybag’ en verwarmen het thuis welk even op.”
“Maar hoe moet dat dan met een romantisch etentje uit? Zo bij kaarslicht bijvoorbeeld.”
“In een restaurant kom je om te eten.”
“En hoe maak je dan verder bij een eerste rendez-vous kennis met elkaar?”
“Je gaat buiten wat wandelen langsheen de rivier.”
“Ook in de winter bij min dertig graden?”
“Huh....”
“Ja, het lijk me wel frisjes voor een vrijage.”
“Je kan altijd nog vragen: bij jouw of bij mij thuis.”
We hebben de zaak verlaten met elk een lizimo doosje etensresten.
“Zullen we het opwarmen bij jouw of bij mij thuis?”
Onze volgende afspraak was Pizza Hut.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten