woensdag 25 augustus 2010

First People en First Nations



First People en First Nations



Wat wij kennen het als Indianenreservaten, heet hier ‘First Nations’ bewoond door ‘First People’(indianen). De aborinals in deze open ruimten en vrij toegankelijke gebieden krijgen onderhoudsgeld van de gouvernement. Degene die verkiezen er buiten te leven moeten zichzelf zien te bedruipen maar zijn wel belastingsvrij. Ze beoefenen zelfstandige familiale (stam) taxvrije ondernemingen als benzinestations en zelfs casino’s.
Op onze zwerftocht reden we meermaals door First Nations grondgebied. Op de wegenkaart aangeduidt met een oranje vlek. Ingrid maakte me er op attent dat hun huizen niet zoals het hoorde ondehouden waren en ook niet van een omheining voorzien. Het viel me later op waarom ze hun huis niet afgebakende. Waarom zouden ze? Eeuwen was de prairie van iedereen. Er werden wel oorlogen gevoerd voor de jachtgronden, zeker bij voedselschaarse, maar niet voor het bezit van de grond. Indianen waren nomaden en hoorden niet thuis op een vaste woonplaats.
Stadsindianen hebben een slechte faam. Onaangepast gedrag, werkloosheid, criminaliteit, vuurwater en alcoholisme zijn er niet vreemd aan. 50 % leeft onder de armoedegrens. Enkel 30% heeft zijn High School (middelbaar onderwijs) afgemaakt.
*
Jaarlijke assembly

De Chiefs van de First Nations -7916

De derde week van juli had er in Winnipeg een nationale meeting plaats van de Chiefs van 630 First Nations. De jaarlijkse algemene assembly gebeurde onder het voorzitterschap van de nieuwe nationaal verkozen Grand Chief Shawn Aleo. Er werden 6.000 deelnemers verwacht. De stad pompte $2.5 miljoen in de economy. Op de programmadiscussies stonden handel, gezongheidszorg, onderwijs, behuizing, kinderwelzijn en ‘resource revenue sharing’. Maar voornamelijk zelfbestuur was het hete hangijzer.
Het is maar de vraag hoe je 630 moesachtertuintjes, hopeloos verspreid over het ganse land, moet samenbundelen tot een grote akker!
Een staat in de staat en geen integratie in de multiculturele samenleving van de emmigranten.

*

Powwow


Gedurende de driedaagse was er dagelijks Powwow in de Forks/Fourche van Winnipeg en een rodeo in Swan Lake First Nations nabij Headingley. Net buiten Winnipeg langsheen de Hwy 1 West.
Zoals bij de Olympische Spelen werd er ook een vlam naar de al meer dan 6.000 jaar oude ontmoetingsplaats in de Forks gebracht. Eigenlijk waren het vier.. uit elke windstreek een. Aangeduid met een rode, zwarte, gele en witte vlag. Het vuur, geen gasvlam, werd dag en nacht voor zolang de powwow duurde bewaakt door in rode hemd gestoken vrijwilligers, en van vers brandhout voorzien.

*

De Powwow is een sterk kleurrijke getinte folklorische ‘grass-dans’. Een groep 8 tot 12 indianen, gezeten rond een grote trom, geven met eentonig getrommel, als het monotone gedenderd wanneer een trein over een spoorweg rijdt, met nu en dan een forse oplawaai met een pook en bij het uitstoten van rauwe kreten en kattengekrijs van een kat die de nek omgewrongen wordt, het kandans aan voor de grasdansers. “Eja i ja i ja e ja ija ija e ja ija ija ija” ... enz.

Kleurlijke indianen in folklorische uitfit uitgedostte mannen, vrouwen en kinderen dansen dan met korte stapjes in een grote cirkel achter elkaar in het rond. Er zijn verschillenende dansvariaties maar voor mij leek het allemaal eender: het platstampen van het prairiegras.


(Zie ook Wikipidea ‘First Nations’ en powwow.)

Zie ook bij uitgeverij UNIBOOK ons laatste verschenen boek: Zwerven in Zuidwest-Europa, Frankrijk, Spanje, Portugal met de pelgrimsweg naar Santiago de Compostela als rode draad in dit reisverhaal www.unibook.com.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten