De grote attractie van het eerste park was ons bewaard op het einde van de rit. De ‘Columbia Icefield’ www.columbiaicefield.ca.
Een ‘snowcoach’ bracht ons naar het zes kilometer lang en een km breedte ijsveld. Deze voertuigen - er werden er slechts 32 gemaakt waarvan een door het leger in Alaska gebezigd wordt - kostte een half miljoen dollar het stuk. Ze zijn zeswielaandrijvende ‘jokebreaks’ om de 32 graden hellingshoek af- en op te rijden naar- en van de ijsvlakte. De enorme vijfduizend dollar kosten banden worden om de drie jaar vervangen (zie foto boven en let op Ingrid naast het rechter voorwiel.) In vierde versnelling halen ze een maximum snelheid van 16 km/h.
Een toertje ijscrossen kost 54 dollar per persoon en duurt anderhalf uur. Gedurende de rit geeft de chauffeur mondeling de nodige leerlijke en interessante uitleg. Vragen staat vrij en mogen dan ook gesteld worden.
De temperatuur bedroeg 5 grade Celcius. Gedurende de winter is er een sneeuwval van zeven meter op het ijs dat gedurende de korte zomerperiode smelt. Ook de sneeuw op de bergflanken is dan verdwenen. Nog interesssant te vernemen was dat de kleine sparrenboomjes op het einde van de gletsjer, nog kleiner dan onze kleinste huiskerstboomjes, meer dan honderd jaar oud waren. Hun groeiperiode in de korte zomermaanden is maar van korte duur. Toch is er leven. Dieren zoeken o.a. de ijsrand op om mineralen en zout op te likken.
In het midden van de gletsjer werd gestopt en konden we voor een twintigtal minuten het eeuwige ijs op. We stonden hier 2.000 meter boven zeeniveau te klapperen van de koude. De chauffeur had er als annecdote nog aan toegevoegd dat kort geleden op het ijs een huwelijkspechtigheid had plaats gehad. De was meteen een record. Door de koude was het feestje al na luttele minuten over....!
Nog enkele bijzonderheden. Waar we stonden was het ijs 250 meter dik. De Parijse Eifeltoren kon zo rechtop onder onze voeten. De ijskap zelf – de Athabasca Glacier - is 200 km2 groot. Er zijn dan ook meerdere kleinere gletchers. Het ijsveld op de Athabasca Glacier kost 150 jaar om via haar gletsjers naar het einde toe uit te vloeien. Tussen 1870 en nu heeft de ijsmassa meer dan tweederden van haar totale vollume en meer dan helft van haar oppervlakte verloren. Rest nu nog 640 miljoen kubieke meters over. En nog voor degenen onder ons die er niet genoeg van krijgen: het hotel, de ‘GlacierVieuwInn’’ rekent een kleine 275 dollar plus 15% tax voor een kamer met zicht op de gletcher.
Nietig verloren aan de enorme ijsvlakte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten